به تاریخ ۱۲ اکتوبر ۱۴۹۲، سه کشتی اسپانیایی به رهبری کریستوفر کولمبوس در جزیره‌ای واقع در بهاماس امروزی لنگر انداختند. سالروز آن رویداد که همه ساله در ایالات متحده به عنوان روز كلمبوس تجلیل می‌شود، با تبادلۀ گستردۀ جهانی غذا، حیوانات، نباتات، مردم و بیماری‌ها به همراه بود و جهان را دگرگون کرد که امروز بنام تبادلات کولمبیایی معروف است. به همین دلیل، از نظر بسیاری از مورخان سال ۱۴۹۲ مهمترین سال در تاریخ جهان مدرن است.
جمعیت جهان اکنون نظر به سال ۱۴۹۲ بیش از چهار برابر افزایش یافته و بین سال‌های ۱۶۵۰ و ۱۸۵۰ دو برابر شده بود. اگر چه شماری از عوامل در چنین رشد عظیم سهیم است، مهمترین آن به گونۀ آشکار، افزایش و بهبود عرضه مواد غذایی است. افزوده شدن تدارکات غذاهای نباتی امریکایی‌های بومی چون جواری، کچالو، بادنجان رومی، ممپلی (بادام زمینی)، منیاک [یک نوع نبات امریکای جنوبی]، اناناس، مرچ و دانه‌های کاکاوعمده‌ترین این عوامل بود.
کچالو به مهمترین منبع غذایی فقرا در مرکز و شمال اروپا تبدیل شد. جواری و منیاک در قرن شانزدهم به افریقا وارد شد و به عنوان مهمترین محصولات غذایی این قاره جاگزین محصولات سنتی افریقا شد.
معرفی محصولات غذایی جهان جدید، به ویژه کچالو، جواری و ممپلی به چین، منجر به افزایش جمعیت از سال های ۱۵۰۰ تا ۱۶۵۰ شد.
تبادلات کولمبوس جهانی بود و غذاهای جدیدی را به هر گوشۀ دنیا معرفی می‌کرد. قبل از سال ۱۴۹۲، مالته در فلوریدا، کیله در اکوادور و مرچ دلمه سرخ در هنگری وجود نداشت. این تبادلات بادنجان رومی را به ایتالیا، قهوه را به کولمبیا و اندونیزیا، اناناس را به هاوایی، درختان رابر را به افریقا، مرچ تند را به تایلند، چین و هند و چاکلیت را به سویس آورد.
لنگر انداختن سه کشتی کوچک در یک جزیره در بهاماس، تغییرات غیرمنتظره را در مسیر تاریخ ایجاد کرد. این آینده بشریت را برای قرن‌های آینده شکل داد؛ نه فقط به دلیل کشف قاره جدید، بلکه به دلیل ایجاد ارتباط منظم بین نیم‌کره‌های زمین، ایجاد تجارت، زمینه سازی برای تبادل افکار و ایجاد ارتباط و تقابل بین فرهنگ‌ها.
در سال ۱۴۹۲، مردم دنیا به عنوان یک جامعۀ جهانی گرد هم آمدند.