តទៅនេះ គឺជាបទវិចារណកថាដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទស្សនៈរបស់រដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក
បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរបានបញ្ចប់ទៅភ្លាមៗ បណ្ដាប្រទេសដែលមានឥទ្ធិពលបំផុតនៅលើពិភពលោកបានទទួលស្គាល់ថា ជោគជ័យរបស់ប្រទេសផ្សេងទៀត គឺមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ជោគជ័យរបស់ប្រទេសពួកគេ។
ដូច្នេះ ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃអង្គការសហប្រជាជាតិដែលទើបតែបង្កើតឡើងថ្មីថ្មោងនៅពេលនោះ ពួកគេ «បានអនុវត្តគោលការណ៍មួយចំនួនដើម្បីបង្ការជម្លោះនិងកាត់បន្ថយការឈឺចាប់របស់មនុស្សជាតិ ទទួលស្គាល់ និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស ជំរុញកិច្ចសន្ទនាបន្តដើម្បីលើកកម្ពស់ និងធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនូវប្រព័ន្ធមួយដែលមានបំណងផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់មនុស្សទូទៅ»។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសសហរដ្ឋអាមេរិកលោក Antony Blinken នៅក្នុងសុន្ទរកថាមួយថ្លែងទៅកាន់ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិកាលពីថ្ងៃទី៧ ខែឧសភា កន្លងទៅនេះ។
លោករដ្ឋមន្ត្រី Blinken បាននិយាយថា ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី «ឥឡូវនេះ យើងឃើញមានចម្ងល់មួយចំនួន ថាតើកិច្ចសហប្រតិបត្តិការពហុភាគី អាចនៅតែទៅរួច ឬក៏យ៉ាងណានោះ»។
លោកបានបន្ថែមថា ប៉ុន្តែ «ពហុភាគីនិយម គឺនៅតែជាមធ្យោបាយដ៏ប្រសើរបំផុតរបស់ពួកយើងសម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមធំៗនៅលើពិភពលោក»។
ប៉ុន្តែ ដើម្បីឲ្យប្រព័ន្ធពហុភាគីនិយមនេះទទួលបានជោគជ័យ ប្រទេសទាំងអស់ត្រូវតែគោរពតាមនិងអនុវត្តប្រព័ន្ធនេះ។
លោករដ្ឋមន្ត្រី Blinken ថ្លែងដូច្នេះថា៖ «មានវិធី ៣ យ៉ាងដែលយើងអាចធ្វើដូច្នេះបាន។ ទីមួយ ប្រទេសទាំងអស់គួរសម្រេចឲ្យបានតាមការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់ខ្លួន ជាពិសេសការប្ដេជ្ញាចិត្តដែលចងដោយច្បាប់ដូចជា ធម្មនុញ្ញអង្គការសហប្រជាជាតិ សន្ធិសញ្ញានិងអនុសញ្ញា សេចក្ដីសម្រេចរបស់ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិ ច្បាប់មនុស្សធម៌អន្តរជាតិ ក៏ដូចជាក្បួនច្បាប់និងបទដ្ឋាននានាដែលប្រទេសនីមួយៗបានឯកភាពជាមួយគ្នា នៅក្រោមការគាំទ្ររបស់អង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក និងអង្គការអន្តរជាតិនានាដែលកំណត់ស្ដង់ដារផ្សេងៗ»។
ទីពីរ សិទ្ធិមនុស្សនិងសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ ត្រូវតែជាស្នូលនៃរបៀបរៀបរយអន្តរជាតិ។
ទីបី ប្រទេសទាំងអស់ត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា អង្គការសហប្រជាជាតិ ផ្អែកលើគោលការណ៍នៃសមភាពអធិបតេយ្យរបស់ប្រទេសជាសមាជិកទាំងអស់។
លោក Blinken បញ្ជាក់ដូច្នេះថា៖ «ប្រទេសមួយ មិនគោរពតាមគោលការណ៍ [សមភាពអធិបតេយ្យ] គឺនៅពេលណាដែលប្រទេសនោះ មានចេតនាគូសបន្ទាត់ព្រំដែនប្រទេសមួយផ្សេងទៀតឡើងវិញ ឬក៏មានបំណងដោះស្រាយជម្លោះព្រំដែនដោយការប្រើ ឬការគំរាមកំហែងប្រើកម្លាំង ឬក៏នៅពេលណាដែលប្រទេសមួយអះអាងថា ខ្លួនមានសិទ្ធិត្រួតត្រាលើប្រទេសណាមួយផ្សេងទៀតដើម្បីបញ្ជា ឬបង្ខិតបង្ខំដល់ជម្រើស និងការសម្រេចចិត្តរបស់ប្រទេសនោះ»។
លោក Blinken បានបន្តថា៖ «ប្រទេសមួយបង្ហាញអំពីការមើលងាយចំពោះគោលការណ៍នេះ គឺនៅពេលណាដែលប្រទេសនោះ ដៅគោលដៅលើប្រទេសមួយផ្សេងទៀតតាមរយៈព័ត៌មានមិនពិត ឬតាមរយៈការប្រើអំពើពុករលួយជាអាវុធ ធ្វើឲ្យអន្តរាយដល់ការបោះឆ្នោតសេរីនិងយុត្តិធម៌ និងស្ថាប័នប្រជាធិបតេយ្យរបស់ប្រទេសផ្សេង ឬក៏តាមចាប់ខ្លួនអ្នកកាសែត ឬក៏អ្នកប្រឆាំងនៅបរទេស»។
លោក Blinken បានបន្ថែមថា នៅទីបំផុត «ការណ៍ដែលគ្រាន់តែការពាររបៀបរៀបរយផ្អែកលើច្បាប់ ដែលយើងមាននៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គឺមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ។ យើងគួរតែធ្វើវាឲ្យប្រសើរជាងមុន និងប្រើវាជាមូលដ្ឋាន»។
លោករដ្ឋមន្ត្រី Blinken លើកឡើងដូច្នេះថា៖ «នៅពេលបង្កើត [អង្គការសហប្រជាជាតិ] អតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកលោក Harry Truman បាននិយាយថា «ធម្មនុញ្ញនេះ មិនមែនជាកិច្ចការរបស់ប្រទេសជាតិណាមួយ ឬក្រុមប្រទេសណានោះទេ មិនថាតូច ឬក៏ធំ។ វា គឺជាលទ្ធផលនៃស្មារតីនៃការធ្វើសម្បទានទៅវិញទៅមក នៃការអនុគ្រោះចំពោះទស្សនៈនិងផលប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ»។ វាគឺជាភស្តុតាងដែលបង្ហាញថា ប្រទេសនីមួយៗអាចអះអាងអំពីទស្សនៈខុសគ្នារបស់ពួកគេ ប្រឈមមុខនឹងការខ្វែងគំនិតគ្នា និងស្វែងរកចំណុចរួម»៕