در آخرین دوشنبه ماه می، امریکایی‌ها از آن منسوبان قوای مسلح ایالات متحده که در راه خدمت به کشورشان جان باخته اند، یادبود به عمل می‌آورند.
جو بایدن، رییس جمهور ایالات متحده گفت: "امریکا در نبرد و در میان آتش جنگ‌ها کوره دیده شده است. آزادی مان و آزادی بی‌شمار دیگران توسط مردان و زنان جوانی محفوظ شده است که به ندای تاریخ لبیک گفته و با همه دار و ندار شان برای خدمت به یک ایده بر آمده اند: ایدۀ امریکا."
ما همه ساله در روز یادبود از قربانی‌هایی شمار اندک برای سود بخشیدن به شمار بیشتر مردم گرامی داشت میکنیم؛ تصدیقی از سهم‌گیری آنان برای دفاع از ایالات متحده و آرمان‌های این کشور.
تجلیل از روزیادبود به سال‌های اخیر دهۀ ۱۸۶۰ بر می‌گردد، زمانیکه ایالات متحده از یک جنگ ویرانگر داخلی رهایی یافته بود. در سال ۱۸۶۸، که سه سال از پایان جنگ داخلی در امریکا گذشته بود، اما زخم‌های از دست رفتن عزیزان هنوز هم تازه و دردناک بود، جنرال جان ای لوگان، لوی درستیز یک اتحادیۀ گروهی از نظامیان پیشین، تاریخ ۳۰ می را برای ارج گذاری به ۶۲۰ هزار یا بیشتر سربازان امریکایی که در جنگ داخلی کشته شده بودند تعیین کرد و گورهای این سربازان با گل‌ها آذین شد. نیم قرن بعد از آن روز، در پایان جنگ جهانی اول، این روز که تا آن زمان به نام روز آذین یاد می‌شد، به نام روز یادبود یاد شد تا در آن روز به آن امریکایی‌هایی که در جنگ‌های ایالات متحده و دیگر جاها کشته شده اند، ارج گذاشته شود.
رییس جمهور جو بایدن گفت: "جنگ و منازعه، مرگ و از دست دادن یادگارهای تاریخ امریکایی‌ما نبوده بلکه بخشی از روایت امریکا است. اینجا در [گورستان ملی] آرلنگتن قهرمانانی خفته اند که به گفتۀ رییس جمهور لینکن "آخرین میزان جانفشانی" را از خود تبارز داده اند."
آقای بایدن گفت: "اینها تنها گور کسانی نیست که در گیتیسبرگ یا فلندرز فیلد یا هم سواحل نورماندی مرده اند، بلکه کسانی هم اند که در ۲۰ سال گذشته در کوهستان‌های افغانستان یا صحراهای عراق جان باخته اند."
