امروز ۱۱ نومبر مصادف است با روز یادبود از نظامیان پیشین در ایالات متحدۀ امریکا که در این روز مردم امریکا یکجا با مردمانی در سرتاسر جهان، از نظامیانی بزرگداشت به عمل میآورند که در زمان جنگ و صلح به کشور شان خدمت کرده اند.
تجلیل از این روز ریشه در جنگ اول جهانی دارد. این جنگ تقریباً چهار و نیم ساله، چرخش واقعی را در جهان ایجاد کرد. این جنگ در آسیا، افریقا، جزایر پراگندۀ اقیانوس آرام، در زیر و بر سطح آب‌های اطراف اروپا و امریکای جنوبی و نیز جبهات اروپا شعله‌ور بود. در آن روزها از از آن به عنوان "جنگ بزرگ" یا "جنگ پایان دهندۀ تمام جنگ‌ها" یاد می‌شد.
پس از چهار سال جنگ، یک آتش‌بس یا پایان دشمنی‌ها، درست یک ساعت پیش از چاشت ۱۱ نومبر ۱۹۱۸ نافذ شد؛ به این معنا که جنگ در یازدهمین ساعت روز یازدهم ماه یازدهم سال ۱۹۱۸ پایان یافت. با آنکه، جنگ اول جهانی با امضای پیمان ورسای به تاریخ ۲۸ جون ۱۹۱۹ رسماً پایان یافت، مردم ۱۱ نومبر ۱۹۱۸ را روز پایان این جنگ می‌پندارند.
یک سال بعد، ودرو ویلسن [رییس جمهور وقت امریکا] اعلام کرد که ۱۱ نومبر نخستین روز یادبود از روز آتش‌بس [پایان دهندۀ جنگ اول جهانی] باشد. آن روز با رسم گذشت‌ها و تجمعات عامه تجلیل شد و به ساعت ۱۱ پیش از چاشت، همگان به رسم احترام به کسانیکه رزمیده بودند، از کار دست کشیده و لحظاتی سکوت کردند. امروز، اکثر کشورهایی که در جنگ اول جهانی دخیل بودند، هنو هم از این روز یادبود به عمل میآورند.
اما با گذشت زمان، جنگ‌های دیگری در پی این جنگ [جنگ اول جهانی] به وقوع پیوست و در سال ۱۹۵۴ دوایت آیزنهاور، رییس جمهور پیشین ایالات متحده تجلیل از روز سربازان پیشین را بسط داد تا از همه کسانی که هم در جنگ و هم در صلح با لباس نظامی خدمت کرده اند، قدردانی شود.
با اینهمه، در اصل، روز یادبود از سربازان پیشین با جنگ ارتباط ندارد. این روز یادآور هیچ پیروزی یا شکست در میدان جنگ نیست؛ این روز برای تجلیل از هیچگونه پیشرفت جاه طلبانه سیاسی یا ارضی نیست. در عوض، روز ارج‌گذاری است و مانند رخصتی‌های مشابه در بریتانیا، کانادا، افریقای جنوبی و دیگر کشورها، در این روز از نظامیان پیشین به خاطر خدمات و قربانی‌های شان ارج‌گزاری می‌شود.