در جریان جنگ داخلی امریکا، رییس جمهور ابراهام لینكن، در سخنرانی معروف خود در گتیسبرگ، از هموطنان خود خواست تا اطمینان حاصل كنند كه آزادی "از جهان محو نخواهد شد". این سخنان وی در طول سال‌ها برای بسیاری از مردم به شمول میلیون‌ها نیروی مسلح امریکا الهام بخشیده است که برای حفظ آزادی نه تنها در امریکا، بلکه در کشورهای دیگر رزمیده‌اند.
امروز، در روز یادبود از سربازان پیشین، امریکا برای ادای احترام به این مردان و زنان، و ارزش های وظیفوی و فداکاری که آنان نشان داده اند، مکث می‌کند. سال‌ها پس از ترک صفوف نظامی، این سربازان هنوز هم نماد شهروندی یک سرزمین آزاد اند.
این روز رخصتی که همه ساله در ۱۱ نومبر از آن تجلیل می‌شود، با آتش‌بسی که به جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۸ پایان داد، آغاز شد. نبرد‌هایی که در آسیا، افریقا، جزایر پراگنده در اقیانوس آرام و آب های امریکای جنوبی و همچنین در جبهات جنگ در اروپا شعله ور بود، به عنوان "جنگی برای پایان دادن به همه جنگ‌ها" تلقی می‌شد. اما جنگ‌های دیگری در پی این جنگ به وقوع پیوست و در سال ۱۹۵۴ رییس جمهور دوایت آیزنهاور، تجلیل از روز سربازان پیشین را بسط داد تا از همه کسانی که هم در جنگ و هم در صلح با لباس نظامی خدمت کرده اند، قدردانی شود.
دولت ما تا امروز به سربازان پیشین که دورۀ خدمت شان تمام شده، با روی دست گرفتن برنامه‌هایی که آنان را در یافتن شغل کمک و انتقال شان به زندگی غیرنظامی را تسهیل کند، تلاش می‌ورزد.
در اصل، روز یادبود از سربازان پیشین با جنگ ارتباط ندارد. این روز یادآور هیچ پیروزی یا شکست در میدان جنگ نیست و تجلیل از هیچگونه پیشرفت جاه طلبانه سیاسی یا ارضی نیست. بلکه، روزی است که طنین انداز یادبودهای مشابه در بریتانیا، کانادا، افریقای جنوبی و دیگر کشورهایی است که از سربازان پیشین خود به خاطر خدمات و فداکاری شان ارج گزاری می‌کنند.