بر اساس گزارش‌های متعدد ملل متحد، وضعیت بشری در افغانستان وخیم است. بیش از ۵۰ درصد جمعیت – حدود ۲۳.۷ میلیون نفر – به کمک‌های بشری نیاز دارند. نزدیک به سه میلیون کودک، سطوح بلند گرسنگی را تجربه می‌کنند. در ماه‌های اپریل و می، حدود ۱۲۰ هزار نفر از سیلاب‌ها و لغزش زمین که روستاها را به کلی ویران کرد و منجر به مرگ بیش از ۳۴۰ نفر شد، متاثر شده اند.
البته از همین خاطر است که طالبان پذیرفته اند که در نشست به میزبانی ملل متحد با شرکت نمایندگان ویژهٔ کشورها در امور افغانستان که به تاریخ ۳۰ جون و اول جولای در شهر دوحه، پایتخت قطر، برگزار می‌شود، شرکت کنند.
در میان مسایل مورد بحث در دوحه، بحران‌های متعدد افغانستان و چگونگی رابطهٔ آن با سرکوب فزایندهٔ حقوق زنان از سوی طالبان شامل اند. بر اساس گزارش اخیر ملل متحد، زنان افغان با فرمان‌ها، پالیسی‌ها و رویکردهای سیستماتیکی روبرو اند که "تبعیض جنسیتی و سرکوب جمعی زنان در محراق آن قرار دارد".
رابرت وود، نمایندۀ بدیل ایالات متحده در امور خاص سیاسی در ملل متحد، گفت: "اکنون نهادهای جداگانه و مستقل ملل متحد در مورد بدرفتاری سیستماتیک طالبان در زمینهٔ حقوق بشر، صدا بلند می‌کنند."
وود گفت: "این گزارش‌ها تلاش‌های نهادینه شدهٔ طالبان را برای حذف زنان از جامعه؛ پیگرد گستردهٔ جنسیتی، رفتار بی‌رحمانه با افراد دارای معلولیت، نقض حقوق بشری اقلیت‌های قومی، مذهبی، زبانی و نیز دگرباشان جنسی را با شرح کامل برجسته می‌کند."
سفیر وود افزود: "جامعهٔ بین‌المللی باید به ایستادگی در کنار مردم افغانستان، به ویژه زنان، دختران و اعضای جوامع به حاشیه رانده شده، ادامه دهد."
او گفت: "ما باید به معکوس کردن این اقدامات سرگوبگرانه اصرار کنیم؛ به خاطر تامین عدالت و حسابدهی برای بدرفتاری‌ها فشار وارد کرده و واضح کنیم که حقوق بشر را نمی‌توان کنار گذاشته و از اولویت انداخت."
دختران در افغانستان اجازه ندارند که بالاتر از صنف ششم در مکاتب به آموزش ادامه دهند.
رابرت وود گفت: "زیانی که با محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران وارد شده است، گزافه گویی بوده نمی‌تواند...اکنون بیش از ۱۰۰۰ روز است که طالبان آموزش ثانوی دختران را منع کرده اند. اگر به تداوم چنین محدودیت‌ها اجازه داده شود، تاثیرات فراگیر و زیانبار آن افغان‌ها را در سرتاسر افغانستان برای چندین سال آینده متاثر خواهد کرد."
سفیر رابرت وود گفت: "باید اطمینان حاصل کنیم که صدای زنان و نمایندگان جامعهٔ مدنی در دوحه بلند شود. نگرانی‌های آنان باید در همه مشورت‌های آینده در بارهٔ افغانستان برجسته شود."