به تاریخ ۱۲ اکتوبر ۱۴۹۲، سه کشتی اسپانیایی زیر رهبری کریستوفر کلمبوس در جزیره‌ای واقع در بهاماس امروزی لنگر انداختند. سالروز آن رویداد که همه ساله در ایالات متحده به عنوان روز كلمبوس تجلیل می شود، با تبادله گستردۀ غذا، حیوانات، نباتات، مردم و بیماری‌ها به همراه بود و جهان را دگرگون کرد که امروز بنام تبادلات کلمبوس معروف است. به همین دلیل، از نظر بسیاری از مورخان سال ۱۴۹۲ مهمترین سال در تاریخ جهان مدرن است.
جمعیت جهان اکنون نظر به سال ۱۴۹۲ بیش از چهار برابر افزایش یافته و بین سال‌های ۱۶۵۰ و ۱۸۵۰ دو برابر شده بود. اگر چه شماری از عوامل در چنین رشد عظیم سهیم است، آشکارا مهمترین آن افزایش و بهبود عرضه مواد غذایی است. علاوه بر این، تدارکات غذاهای نباتی امریکایی‌های بومی چون جواری، کچالو، بادنجان رومی، ممپلی (بادام زمینی)، منیاک [یک نوع نبات امریکای جنوبی]، اناناس، مرچ و دانه‌های کاکاوعمده‌ترین نقش را داشت.
کچالو به مهمترین منبع غذایی فقرا در مرکز و شمال اروپا تبدیل شد. جواری و منیاک در قرن شانزدهم به افریقا وارد شد و به عنوان مهمترین محصولات غذایی این قاره جاگزین محصولات سنتی افریقا شد.
معرفی محصولات غذایی جهان جدید، به ویژه کچالو، جواری و ممپلی به چین، منجر به افزایش جمعیت از سال های ۱۵۰۰ تا ۱۶۵۰ شد. تا قرن ۱۸، بیش از یک سوم جمعیت جهان در چین زندگی می‌کردند.
تبادلات کلمبوس جهانی بود و غذاهای جدیدی را به هر گوشۀ دنیا معرفی می‌کرد. قبل از سال ۱۴۹۲، مالته در فلوریدا، کیله در اکوادور و مرچ دلمه سرخ در مجارستان وجود نداشت. این تبادلات بادنجان رومی را به ایتالیا، قهوه را به کولمبیا و اندونیزیا، اناناس را به هاوایی، درختان رابر را به افریقا، مرچ را به تایلند، چین و هند و چاکلیت را به سویس آورد.
ورود سه کشتی کوچک در یک جزیره در بهاماس، تحولات غیرمنتظره را در تاریخ ایجاد کرد. این آینده بشریت را برای قرن‌های آینده شکل داد؛ نه فقط به دلیل کشف قاره جدید، بلکه به دلیل ایجاد ارتباط منظم بین نیم‌کره های زمین، ایجاد تجارت، فراهم کردن زمینۀ تبادله نظریات و ایجاد ارتباط و برخوردها بین فرهنگ ها.
در سال ۱۴۹۲، مردم جهان به عنوان یک جامعه جهانی گرد هم آمدند.