តទៅនេះ គឺជាបទវិចារណកថាដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីឧត្តមគតិនិងស្ថាប័នអាមេរិក
នៅថ្ងៃទី៤ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២២នេះ សហរដ្ឋអាមេរិក ប្រារព្ធខួបកំណើតទី២៤៦ របស់ខ្លួន ចាប់តាំងពីដែនដីអាណានិគមដំបូងចំនួន១៣ក្នុងទ្វីបអាមេរិកខាងជើងបានប្រកាសឯករាជ្យពីចក្រភពអង់គ្លេស។
ក្នុងភាគច្រើននៃរយៈពេលនោះ ផ្នែកខាងជើងនៃទ្វីបអាមេរិក ហើយបន្ទាប់មកស.រ.អ. ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាដែនដីមួយដែលផ្តល់ឱកាស ឱ្យមនុស្សអាចកសាងជីវភាពជាថ្មី បង្កធនធាននិងគ្មានជំពាក់គុណនរណាទេ។ មនុស្សខ្លះបានមកកាន់អាមេរិកដើម្បីរត់ចេញពីការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដោយសារជំនឿខាងសាសនានិងខាងនយោបាយរបស់ពួកគេ ដូចជាក្រុម Puritans ដែលបានតាំងលំនៅដ្ឋាននៅក្នុងរដ្ឋ Massachusetts សព្វថ្ងៃនេះ កាលពីឆ្នាំ១៦២០។ តែក្រុមអ្នកតាំងលំនៅដ្ឋានមុនគេដែលបានបង្កើតក្រុង Jamestown កាលពីឆ្នាំ១៦០៧ ដែលជាដែនដីអាណានិគមអចិន្ត្រៃយ៍ទីមួយនៅអាមេរិកខាងជើង ព្រមទាំងជនភាគច្រើនក្នុងបណ្តាក្រុមមនុស្សដែលបានមកអាមេរិកក្នុងពេលបួនសតវត្សរ៍បន្ទាប់មក បានធ្វើដូច្នេះក្នុងសេចក្តីសង្ឃឹមថា នឹងកែលម្អស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុរបស់ពួកគេនិងកសាងជីវភាពឱ្យបានល្អប្រសើរជាងមុនផងដែរ។
សម្រាប់រដ្ឋាភិបាលអង់គ្លេសវិញ ដែនដីអាណានិគមទាំងនេះមានឡើងសម្រាប់ធ្វើឱ្យស្តេចនិងរដ្ឋអង់គ្លេសមានធនធានច្រើន។ ពេលនោះជាសករាជមួយដែលផ្តោតទៅលើការធ្វើពាណិជ្ជកម្មដែលជាគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចមួយសម្រាប់បង្កើនធនធានប្រទេសមួយតាមរយៈការដឹកជញ្ជូនទំនិញទៅលក់នៅប្រទេសក្រៅ។ ក្រុមមនុស្សរស់នៅក្នុងដែនដីអាណានិគមអង់គ្លេសនៅអាមេរិកត្រូវហាមប្រាមមិនឱ្យផលិតវត្ថុប្រើប្រាស់ កម្រិតការលក់វត្ថុធាតុដើមនិងទិញទំនិញផលិតស្រេចតែពីចក្រភពអង់គ្លេស។ ផ្ទុយទៅវិញ ទំនិញនាំចូលពីចក្រភពអង់គ្លេសត្រូវបង់ពន្ធកាន់តែច្រើន រហូតដល់ក្រុមអ្នកស្រុកក្នុងដែនដីអាណានិគមទាំងនោះទ្រាំមិនបាន នាំគ្នាបះបោរ។
ដោយចុះហត្ថលេខាលើសេចក្តីប្រកាសឯករាជ្យនៅថ្ងៃទី៤ កក្កដា ឆ្នាំ១៧៧៦ ដែនដីអាណានិគមអាមេរិកាំងបានប្រកាសបំណងរបស់ពួកគេបែកចេញពីរបបរាជាធិបតេយ្យអង់គ្លេស។ នៅពេលសង្គ្រាមដើម្បីឯករាជ្យអាមេរិកាំងបានចប់ជាមួយជ័យជំនះរបស់ក្រុមនិគមជន ពាណិជ្ជវិស័យក៏បានឈ្នះដែរ។ ការណ៍នេះ អនុញ្ញាតឱ្យមានការអភិវឌ្ឍន៍ការផលិតប្រដាប់ប្រដាប្រើប្រាស់និងបើកទីផ្សារថ្មីសម្រាប់ធ្វើពាណិជ្ជកម្ម។ សេដ្ឋកិច្ចក៏លូតលាស់ ផ្តល់ឱកាសឱ្យអ្នកស្រុកក្នុងមូលដ្ឋាននិងក្រុមមនុស្សចំណូលថ្មីអាចធ្វើឱ្យជីវភាពពួកគេល្អប្រសើរជាងមុនថែមទៀតផង។
ក៏ប៉ុន្តែមិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្នាបានចំណេញស្មើគ្នាពីការផ្លាស់ប្តូរនាំឱ្យមានដោយការបដិវត្តន៍នោះទេ។ ការចំណេញភាគច្រើនបានទៅក្រុមបុរសស្បែកស។ ស្ត្រីនិងជនជាតិអាមេរិកាំងដើមកំណើតអាហ្វ្រិកដែលជាទាសករបានរួមចំណែកជាច្រើនដល់បដិវត្តន៍នោះ។ បើគ្មានពួកគេ ការប្រយុទ្ធដើម្បីឯករាជ្យប្រហែលគ្មានជោគជ័យទេ។ សង្គ្រាមបដិវត្តន៍មិនបានបញ្ចប់ទាសភាពដូចដែលទាសករច្រើននាក់បានរំពឹងទេ ហើយស្ត្រីក៏មិនបានទទួលសិទ្ធិផ្លូវច្បាប់ពេញលេញដែរ។ ពួកគេត្រូវរង់ចាំអស់ពេល៨០ឆ្នាំទៀតមុនមានការលប់បំបាត់ទាសភាព និង៤០ឆ្នាំទៀតនៅមុនពេលស្ត្រីមានសិទ្ធិអាចបោះឆ្នោតបាន។
តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការបញ្ចប់ការគ្រប់គ្រងរបស់អង់គ្លេសនិងកំណើតស.រ.អ. បានបើកផ្លូវមួយទៅកាន់សេរីភាពសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា ហើយបង្អួចមួយក៏បានចាប់ផ្តើមបើកដែរ។ តាមពាក្យពេចន៍របស់អ្នកនិពន្ធសេចក្តីប្រកាសឯករាជ្យគឺលោក Thomas Jefferson ថា «នៅពេលនេះ សិទ្ធិស្មើគ្នារបស់មនុស្ស និងការសប្បាយរីករាយនៃបុគ្គលគ្រប់រូបត្រូវបានទទួលស្គាល់ហើយ»៕