در اولین دوشنبه ماه سپتمبر هر سال، امریکایی‌ها روز کارگر را گرامی می‌دارند: روزی برای قدردانی از کارگران و کمک آنان برای رفاه ایالات متحده.
روز کارگر پایان رسمی تابستان است. اگرچه بسیاری از امریکایی‌ها، روز کارگر را به عنوان روز مرخصی از کار و آخرین فرصت‌های تابستانی برای پخت و پز در بیرون، شنا با دوستان و خانواده جشن می‌گیرند، رویدادهایی که منجر به ایجاد این رخصتی شد با حرص، ناآرامی‌های مدنی و خون‌ریزی توام است.
دهه‌های پس از جنگ داخلی قرن ۱۹ با ظهور به اصطلاح کپتان‌های صنعت مشخص می‌شود: تاجران و صنعتگران ثروتمند و قدرتمند، مانند کورنلیوس فاندربیلت، اندرو کارنگی، جی پی مورگان و جان دی راکفلر، که با استفاده از فرصت پیش آمدۀ یک اقتصاد به سرعت در حال گسترش، انبوهی از نوآوری ها و نیروی کار مهاجر فراوان، برای ایجاد امپراتوری‌های تجارتی عظیم و جمع آوری ثروت های عظیم استفاده کردند. آنان مشاغل و فرصت‌های بسیار مورد نیاز را فراهم کردند، اما شیوه‌های تجارتی شان اغلب غارتگرانه و استثمار کارگرانی بود که ۱۲ ساعت در روز، هفت روز در هفته در آسیاب‌ها، کارخانه‌ها و معادن زحمت می‌کشیدند و به سختی پول کافی برای زنده ماندن به دست می‌آوردند.
کارگران در تلاش برای بهبود وضعیت خود، از اواخر دهه ۱۸۸۰، شروع به پیوستن به اتحادیه‌های کارگری کردند، برخی از این اتحادیه‌ها در اوایل قرن ۱۸ شکل گرفته بود. کارگران خواستار حقوق و رفتار بهتر، شرایط مصوونتر کاری و به رسمیت شناختن سهم شان در اقتصاد پر رونق امریکا بودند. وقتی این خواسته‌ها برآورده نشد، تظاهرات را سازماندهی کردند. اما این یک تلاش دشوار و خطرناک بود. کارگران معترض همواره با اعتصاب‌شکن‌ها مقابل می‌شدند، تبهکاران مسلحی که توسط رهبری شرکت استخدام می‌شدند تا سرها را بشکنند و اطمینان حاصل کنند که کارگران به کار خود بازگردند. حتا آنان به مصدوم کردن معترضان تشویق می‌شدند.
یکی از چشمگیرترین واقعات، اعتصاب پولمن در شیکاگو بود، جایی که نیروهای حکومت فدرال اعتصاب کارگران شرکت راه آهن و پولمن را که در اعتراض به کاهش دستمزد و تنقیص‌ها مظاهره کرده بودند، ظالمانه سرکوب کردند. در آن روز حدود ۳۰ نفر کشته شدند. به گونۀ متناقض، در روز این اعتراضات، گروفر کلیفلند، رییس جمهور وقت ایالات متحده، قانونی را توشیح و روز ملی کارگر را رخصتی عمومی اعلام کرد.
جو بایدن، رییس جمهور ایالات متحده گفت: "امریکایی‌های پرتلاش ستون فقرات کشور ما هستند... طبقۀ متوسط امریکا را ساخت - و اتحادیه‌ها، طبقۀ متوسط را ساختند... هر چیزی که از زندگی پایدار طبقۀ متوسط حمایت می‌کند توسط اتحادیه‌ها ممکن شد و در روز کارگر ما از همۀ آن کارگران - و جنبش پایدار آنان - که اقتصاد ما را متحرک و ملت ما را قوی نگه می‌دارد، قدردانی می‌کنیم."