Božić, koji se po gregorijanskom kalendaru obeležava 25. decembra, jedan je od najvažnijih hrišćanskih praznika i slavi rođenje Isusa Hrista, za koga vernici veruju da je Sin Božiji.
Datum je prilično problematičan, jer nema zapisa o tačnom datumu Isusovog rođenja.
Taj datum, 25. decembar izabrao je jedan ranohrišćanski sveštenik, 221. godine nove ere, više od dva veka posle Hristovog vremena. Bio je potreban još jedan vek da hrišćanska hijerarhija prihvati datum. Najverovatnije se smatrao prihvatljivim jer se poklopio sa brojnim proslavama zimske kratkodnevice, kao i sa rimskim obeležavanjem Saturnalija ili Danom rođenja nepokorenog Sunca.
Prvi zabeleženi datum obeležavanja Božića 25. decembra bio je 336. godine, za vreme Konstantina, prvog hrišćanskog rimskog cara.
Mnogo toga se promenilo tokom vekova koji su usledili i mnogi običaji su nestali, dok su drugi koje sada povezujemo sa Božićem stekli popularnost. Davanje poklona prijateljima i porodici datira tek iz 15. veka, dok se kićenje zimzelenog drveća prvi put pominje 1605. Božićne jelke nisu se koristile do pre oko 200 godina.
Početkom 20. veka Božić se proširio i van verskih običaja i postao sekularni porodični praznik, koji su podjednako slavili i hrišćani i nehrišćani. Danas Božić obeležavaju milijarde ljudi širom sveta, delom zato što je to praznik koji deca vole. Liturgijska tradicija, proslavljanje rođenja Isusa, i dalje se poštuje, ali je akcenat sada često na porodici, na ponovnom povezivanju sa rođacima i slavlju sa prijateljima, na davanju poklona ne samo onima koje volimo, već i onima kojima je potrebna pomoć. A zadivljenost u očima najmlađih podseća da je Božić, kao i uvek, vreme obnove i nade, vedrine i optimizma za narednu godinu.